Voor dit essay onderzocht Lidwien een grote hoeveelheid Twitterberichten over vaccinatiedwang, drang en -plicht. Deze tweets lieten zien dat het debat over vaccinatiebeleid over veel meer ging dan alleen gezondheid. Het raakt aan fundamentele kwesties zoals individuele vrijheid, solidariteit en vertrouwen in de overheid.

Naast deze twitter-analyse verkende Hans hoe politieke denkers, vanuit hun persoonlijke ervaringen met de Shoah, de bezetting en verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog, naar pluralisme keken. Uit het werk van onder andere Hannah Arendt, Isaiah Berlin en Jacob Talmon blijkt hoe belangrijk het is om verschillende wereldbeelden, tradities en levenswijzen te waarderen. Deze verkenning laat zien hoe belangrijk dialoog was én is, zeker als de overheid vanwege een crisis stevig ingrijpt in de persoonlijke levenssfeer.

Samen concluderen Lidwien en Hans dat er tijdens de coronapandemie een grote verscheidenheid aan standpunten en opvattingen zichtbaar werd. Maar deze pluriformiteit leidt niet automatisch tot constructieve interactie tussen verschillende groepen. Alleen door open en respectvolle gesprekken tussen mensen met uiteenlopende standpunten kunnen we werken aan een pluralistische samenleving, waarin ruimte is voor diversiteit, waarin verschillende stemmen worden gehoord en niet bij voorbaat gesmoord. 

Dit essay is onderdeel van een bundel waarin op verschillende manieren wordt ingegaan op de vraag hoe pluralisme zich manifesteert, evolueert en wordt uitgedaagd in crisistijd. Vanuit filosofie, ethiek, politiek en bestuur werpt de bundel licht op de relatie tussen pluralisme, overheidsbeleid, wetenschap, (sociale) media en burgerschap. Daarbij bieden de auteurs (zoals o.a. Anne-Marie Buis, Marli Huijer, Hans Boutellier, Paul Depla en Reinier van Zutphen) concrete handelingsperspectieven voor de toekomst, variërend van praktische acties die zowel burgers als overheden kunnen ondernemen tot meer abstracte oproepen tot systemische veranderingen.

Lees hier het hele boek.