De grote aanleiding van dit evenement: de aanwinst van onze niet meer zo nieuwe collega’s van Stichting Alexander. Nu Stichting Alexander verdergaat bij EMMA, creëren we namelijk nieuwe mogelijkheden voor jongerenparticipatie. De grote vraag is: hoe zorg je ervoor dat er echt iets gedaan wordt met het perspectief van de jeugd? De bijeenkomst trok zo’n 50 mensen aan (van student tot pensionado), mensen vanuit onder andere beleid, onderwijs, culturele instellingen, onderzoek en de zorg. Er waren oude bekenden uit het netwerk van Stichting Alexander, maar ook nieuwe gezichten.

Door de tijd reizen

De middag begon met een werkvorm waarbij we met onze ogen dicht door de tijd reisden. Met zeven-generatie-denken stel je je eerst voor hoe je ouders met een hand op je schouder achter je staan. Zouden ze trots zijn op de beslissingen die je hebt genomen? Zouden ze begrijpen waarom je je zorgen maakt over bepaalde dingen? Je ouders leefden in een andere tijd en hadden ook ouders met andere verwachtingen. En zo stel je je ook voor dat achter je ouders, hun ouders staan en achter je grootouders hun ouders.

Dan stel je je voor hoe je kind of kinderen, je nichtje of neefje, of een kind dichtbij in je omgeving, voor je staat. Zou die dankbaar zijn voor je werk en voor de dingen die je hebt gedaan of waar je mee bent gestopt? En hoe zit het met de kinderen van die kinderen? En hun kinderen weer?

Bondgenoten in participatie

Femke Kaulingfreks, bijzonder hoogleraar grootstedelijke problematiek, nam ons vervolgens mee naar haar jeugd, naar de jaren ’80 en verbond dit aan pedagogische stromingen. De jaren van politieke spanningen en de opkomst van popcultuur zoals The Breakfast Club. Er heerste een negatief toekomstbeeld bij veel jongeren en de conclusie was: zolang je het zelf maar goed hebt. Veel van de tendensen van toen spelen ook in deze tijd. Tegelijkertijd zien we steeds meer activistische jongeren die zich sterk maken voor een betere toekomst.

Vanuit ons idee van hoe (maatschappelijk) succes eruitziet behandelen we jongeren vaak nog steeds als mini-volwassenen in jongerenparticipatie. Beleidsmakers zien het liefst jongeren die met een powerpoint-presentatie aangeven waar de pijnpunten zitten.

Femke pleit ervoor om toe te gaan naar de pedagogiek van bondgenootschap. Participatie doe je samen. Daarvoor is het nodig om nieuwsgierig te zijn naar de jeugd én moeten we jongeren in hun waarde laten in hun anders-zijn. Denk bijvoorbeeld aan creatieve werkvormen en vragen waar jongeren zich zorgen over maken in plaats van ervan uitgaan dat je wel weet wat dat dan is. Die solidariteit van samen optrekken mag best gevierd worden. Uiteindelijk zijn we allemaal van elkaar afhankelijk.

En dan?

Tijdens het nagesprek ging het vooral over de stap nadat je jongeren serieus neemt of een podium geeft. En dan? Hoe worden jongeren écht onderdeel van plannen voor de toekomst? En wordt er genoeg gekeken naar wat jongeren al doen? We sloten de middag af met napraat en lekkers. Dat werd een bijzonder gezellige en leerzame bedoening.

Ons wel bellen

Heb je ideeën over hoe EMMA kan bijdragen aan jongerenparticipatie? Wil je jouw expertise met ons delen of juist met ons sparren over hoe je jongeren het beste kunt betrekken in onderzoek en beleid? Neem dan met ons contact op! Je kunt Ivet Pieper mailen op pieper@emma.nl, Jonneke Stans op stans@emma.nl of Mike Bindraban op bindraban@emma.nl.