De Tussenruimte is een sociaal lab, een podium voor onafhankelijk debat en dialoog in Den Haag.

naar de tussenruimte

Nu het coronavirus ons sociale onthouding en schaarse contacten oplegt, is de vraag misschien wel actueler dan ooit: wat is een goede ontmoeting en wanneer is deze wezenlijk? Fotograaf en kunstenaar Bruno van den Elshout hield zich een jaar lang bezig met dit onderwerp. Hij gaf 144 keer 8 uur lang zijn onverdeelde aandacht aan een ander tijdens een strandwandeling. Wat kunnen we van zijn ervaringen leren, nu we op onze directe omgeving zijn teruggeworpen? In deze podcast kunt u wel nog het strand op.

Op 12 maart (de laatste dag voordat EMMA het kantoor besloot te sluiten in verband met het coronavirus) was Bruno van den Elshout te gast in De Tussenruimte. Voor een gesprek met journalist Bas Mesters over zijn experiment Whatever the Weather. Bruno kwam op het idee voor dit project doordat hij zichzelf afvroeg waarom hij zo graag een keer Zomergasten zou willen presenteren. ‘Ik kwam erachter dat het mij ging om de ontmoeting van wezen tot wezen.’

Bruno van den Elshout

De vervolgvraag die Bruno zich stelde was: Hoe doe je dat eigenlijk: ontmoeten? ‘Ik kwam tot het inzicht dat praten van ondergeschikt belang is, en dat er ruimte voor nodig is.’ Het strand als speelveld lag voor de hand, omdat Bruno al vaak strandwandelingen maakte en daar de rust en ruimte vond die hij zocht. Dat kan nu even niet, maar de lessen die hij trok en die in deze podcast te horen zijn blijven relevant.

De ontmoeters

Iedereen was welkom om samen met Bruno te wandelen. Wel waren er voorwaarden. De wandeling zou onder alle weersomstandigheden doorgaan. En Bruno wilde dat de wandelgezel aan het einde van de dag een selfie zou maken met ontblote schouders. Tijdens de wandeling had Bruno het gevoel alle tijd van de wereld te hebben. ‘De een ging eindeloos vertellen, de ander wilde een stuk met de ogen dicht lopen, een dutje doen, schreeuwen in de wind. Met iedereen valt iets waardevols te beleven. Ik heb de kracht van onverdeelde aandacht ervaren.’

De ontmoeters

Verzachtende werking

De eerste 48 personen met wie Bruno wandelde, waren vreemden voor hem. Een van hen was Jan Hoedeman: ‘Ik ben die dag boven de tijdlijn van mijn leven gaan hangen. In die uren lopen in de wind ging er steeds een laagje af. Het was fascinerend om te zien hoe mijn gezicht er op die selfie aan het einde van de dag uitzag nadat alle laagjes waren afgepeld. En dan te bedenken dat ik nog niet eens was uitverteld.’

De ontmoeters

Op de vraag van Bas of alle ontmoetingen gelukt zijn, antwoordt Bruno vol overtuiging: ja. De blik in de ogen op de foto’s is volgens hem alleszeggend. ‘De 144 wezenlijke ontmoetingen hebben ook een verzachtende werking op mijzelf gehad, ook op mijn omgang met anderen. Met minder oordeel en minder schaamte. Ik ben dichterbij het bewustzijn dat we voorbij de verschillen allemaal hetzelfde zijn.’

 

Gemaakt door
Foto van Marianne Lourens. Marianne is een witte vrouw met halflang rood haar en blauwe ogen. Ze heeft blauwgrijze blouse aan en een zwarte colbert.

Marianne Lourens

(eind)redacteur – projectleider – mensgericht
Fotografie
foto Els, in rode trui op het kantoor van EMMA

Els Brenninkmeijer

daadkrachtige redacteur – zorgzaam
Zorg en Sociaal domein