Daarom onderzocht ik, Oglaya Doua, in een driedelige serie hoe slavernij en kolonialisme doorwerken in het heden en wat het betekent om verbonden te zijn met die geschiedenis van Nederland. Die geschiedenis is niet alleen van mensen die het hebben meegemaakt. Die is van iedere Nederlander in het hier en nu. 

Zwart zijn is mooi

Ik begon mijn serie met een blik op mijn eigen geschiedenis, en werd geconfronteerd met de identiteitscrisis die ik voor het eerst op de basisschool doormaakte, toen iemand me vroeg of ik geadopteerd was. Ik had hiervoor nooit stilgestaan bij het feit dat iemand door mijn uiterlijk zou kunnen denken dat ik niet in Nederland geboren ben.

Mijn zus groeide – in tegenstelling tot mij – op in Suriname. Zij is geen Nederlander, en voelt nog meer dan ik hoeveel invloed kolonialisme en slavernij heeft op Surinamers.

We weten niet zoveel van onze familiegeschiedenis. Dat gevoel van ontworteling, niet weten waar je thuishoort, maakte dat m’n zus en ik een nieuwe identiteit creëerden. Verhalen vertellen is hoe we vieren dat zwart zijn mooi is.

Lees het eerste deel

Opkomen voor jezelf

Waar ik nog weinig weet over mijn familiegeschiedenis, geldt het tegenovergestelde voor collega Melanie Schnezler en haar moeder. In hun huiskamer deelden ze hun verhaal met me. Ondanks de wreedheid en ongemakkelijkheid van discriminatie vertellen ze met trots over opkomen voor jezelf en anderen.

Hun verleden heeft ook impact op de toekomst. Melanie: ‘Het is fijn dat ik mijn verhaal en de verhalen van de generaties voor mij met me meeneem’, zegt ze. ‘Zodat ik dit ook weer kan doorgeven en we er hopelijk met z’n allen van kunnen blijven leren.’

Lees hier het tweede deel

Thuismakers

Mijn zoektocht naar mijn eigen geschiedenis voerde me vorig jaar naar Curaçao. En ook al was ik er al 25 jaar niet meer geweest, toch ervaarde ik een gevoel van thuiskomen. En ook op dit eiland zag ik dat kolonialisme nog steeds leeft: in de vorm van grote resorts bijvoorbeeld, die ruim een derde van Curaçao innemen (met stranden waar inwoners niet mogen komen) en waarvan het grootste deel van de eigenaren Nederlands is.

Ook Urnie, een vriend van mijn ouders die zij op Curaçao leerden kennen, herkent dit. Ik sprak hem voor mijn derde verhaal. Ik bespeurde nergens een afkeer van ‘de kolonisator’ in zijn verhaal. Integendeel, zijn reis naar Nederland gaat vooral over zelf je thuis maken. Dat optimisme heeft Liane, zijn dochter ook. Weinig mensen omarmen hun Nederlanderschap én Curaçaose roots zoals Urnie en Liane dat doen.

Lees hier hun verhaal

Praten over gedeelde geschiedenis

Wat ik in ieder geval meeneem van de gesprekken die ik voerde, is hoe leuk het is om nieuwe dingen te ontdekken over de Nederlandse geschiedenis. Zeker als het gaat om kolonialisme en slavernij overheerst vaak het perspectief dat het ingewikkeld en beladen is. Maar praten over deze gedeelde geschiedenis is juist ook bemoedigend. Geschiedenis gaat niet alleen over slachtofferschap maar vooral over trots en identiteit.

Wat vind je van onze nieuwsbrief?

Elke maand sturen we je met veel plezier onze nieuwsbrief vol verhalen over de projecten die we doen en  fenomenen die we in de maatschappij zien. We willen graag meer weten over hoe jij de nieuwsbrief vind. Welke onderwerpen vind je interessant en wat zou je meer willen lezen in onze nieuwsbrief? Invullen van onze vragenlijst kost maar 5 minuten!

Geef je mening

Tot slot

Volgende maand versturen we een nieuwsbrief waarin we je meenemen in een ander maatschappelijk thema. Heb je nog vragen of opmerkingen? Stuur een mailtje naar redactie@emma.nl.

Vond je deze nieuwsbrief leuk en wil je ‘m tippen aan je vrienden of collega’s? Leuk! Je kan ‘m gewoon doorsturen.

Tot de volgende!

Oglaya