Ik zelf vraag me bijvoorbeeld af wat de langetermijneffecten zijn van zelfrijdend vervoer op de woningmarkt. En op verhuisbewegingen tussen West- en Oost/Noord-Nederland. De Randstad wordt steeds drukker en wonen wordt er steeds duurder; ruime huizen met tuin zijn schaars. Toch verhuizen mensen niet snel naar Salland of Twente, waar je wel ruim, groen en goedkoper kan wonen. Want tja, hun werk is nou eenmaal niet hier. De zelfrijdende auto heeft de potentie om dit in de war te schoppen.

De zelfrijdende auto zou een definitief einde kunnen maken aan de BREVER-wet. Dat is het universele principe van ‘behoud van reistijd en verplaatsingen’; de wetmatigheid dat mensen altijd een vrijwel constante hoeveelheid tijd besteden aan reizen/verplaatsen. 

Al decennialang reizen mensen gemiddeld zo’n 70-90 minuten per dag

Snellere vervoersmiddelen en betere infrastructuur zorgen er niet voor dat we minder tijd besteden aan vervoer, maar wél dat we steeds grotere afstanden gaan afleggen. De reistijd is een constante. Mensen gaan daardoor steeds verder weg wonen van hun werk of van voorzieningen, zolang ze er maar binnen een bepaalde tijd kunnen komen.

Foto: Wikipedia

Die Brever-wet wordt steeds verder opgerekt, als mensen bereid zijn om nóg langer onderweg door te brengen. En hoe comfortabeler die auto wordt, hoe groter die kans is. De auto wordt minder een vervoermiddel, en steeds meer een verlengstuk van je huis of je kantoor. Stel dat je ’s ochtends voor de deur wordt opgehaald, nog even kan doorslapen, ontbijten en werken – terwijl de auto je rijdt – waarna je voor de deur van je werk of afspraak wordt afgezet. Voelt dat dan nog als reistijd? Of neem je het voor lief, zolang je maar mooi kan wonen?

Tijd om de technologische bril af te zetten en het ook over maatschappelijke effecten te hebben. Supermooi, die autonome technieken, maar welke bijwerkingen kunnen we verwachten, en hoe gaan we daar mee om?

Dit is een artikel van onze broer ANNE