De Tussenruimte is een sociaal lab, een podium voor onafhankelijk debat en dialoog in Den Haag.

naar de tussenruimte

De dialoogserie ‘De Ontmoeters’ is bedacht in een tijd waarin ontmoeten makkelijker was. Het curieuze lot wil dat we inmiddels aan ons huis gekluisterd zitten en niet op bezoek kunnen bij ouders en vrienden. Laat staan dat we nieuwe mensen kunnen ontmoeten. Maar toch, presentator Bas Mesters twijfelde er geen moment aan om de dialoog met Sebastien de Fooz door te laten gaan. Want juist op dit moment is zijn verhaal belangrijk. Twee keer plaatste De Fooz zichzelf in een vervreemdende situatie. Eerst toen hij in 6 maanden naar Jeruzalem liep. De tweede keer toen hij 30 dagen als pelgrim rondtrok in “zijn” stad Brussel. Wat kan De Fooz ons leren over hoe we kunnen omgaan met de vervreemdende situatie waarin we ons nu allemaal bevinden?

De Fooz loopt veel. Naar Santiago de Compostella. Naar Italië. En te voet naar Jeruzalem. Toen hij trouwde en kinderen kreeg, werd het lastiger om op maandenlange trektocht te gaan. Maar het reizen bleef hem trekken. Hij besloot dan maar dichtbij op reis te gaan. ‘Het is makkelijker om van blik te veranderen als je op reis bent, dan om een open blik te behouden in je eigen omgeving. Daarom wilde ik op reis door eigen stad.’

Als de angst voor het onbekende weg was, ontstond er vreugde die uitwisseling met de ander toeliet

Een maand lang ging De Fooz op ‘thuistocht’ in Brussel. Hij sliep in parken en logeerde bij mensen die hij ontmoet had. ’s Ochtends als hij wakker werd, was het eerste wat hij dacht: waar zal ik vanavond slapen? ‘Die gedachte probeerde ik te voorkomen. Ik wilde in het nu leven. Maar niet weten waar je naartoe gaat, is angstaanjagend. Het hebben van een bestemming organiseert je manier van denken, je weet waar je aan toe bent. Voor het eerst in mijn leven was mijn verhouding tot mijn bekende omgeving compleet veranderd, omdat ik geen daginvulling had. Toen ik naar Jeruzalem liep ben ik door breuklijnen en woestijngebieden getrokken. Maar ik wist elke dag welke richting ik op moest en elke stap bracht me dichter bij mijn bestemming. In Brussel moest ik elke dag omgaan met het onbekende. Dat was eigenlijk veel moeilijker.’  

Sebastien de Fooz

De tocht viel of stond bij de ontmoetingen die De Fooz op straat had. De meeste dagen lukte het De Fooz om zijn open blik te behouden. Dan ontmoette hij prachtige mensen, die hem al snel uitnodigden om bij hen te komen slapen. ‘Het feit dat ik geen bestemming had, maakte dat ik me kwetsbaar voelde. Maar het zorgde er ook voor dat ik minder filters had: ik presenteerde me niet beter dan ik was, maar als zoekend en kwetsbaar mens. Dan ontstaat een bepaald vertrouwen: ik vertrouw wie je bent en durf mijn deur open te stellen voor jou als trekker door de stad. Als de angst voor het onbekende weg was, ontstond er vreugde die uitwisseling met de ander toeliet.’

We zijn nu eigenlijk ook op reis, al is het een verplichte reis. Een verplichte thuistocht

Soms kreeg hij geen contact. Als hij twijfelde aan zijn opzet en het gevoel kreeg dat hij aan het dolen was, lukte het hem niet om zich open te stellen. ‘Als je doolt dan sluit je je, er is dan een breuk met je omgeving. Dat maakt het moeilijker mensen te ontmoeten.’

Sebastien de Fooz

In deze tijden van corona herkent De Fooz het gevoel dat hij soms had op zijn dwaaltocht door Brussel. ‘We zijn nu eigenlijk ook op reis, al is het een verplichte reis. Een verplichte thuistocht. Het is een moment van onzekerheid. Hoe ga je daarmee om? Ik probeer eerst de situatie en wat deze bij me opwekt te aanvaarden. En ik probeer dat gevoel te verkennen: welk angstmechanisme zit erachter en wat zegt dit over mij? Dit is een uitgelezen moment om aan te voelen welke emoties er door deze onzekerheid bij jou opkomen.’

Dit moment biedt ook kansen om een nieuwe blik te werpen op onze levens en onze verhoudingen tot elkaar

Wat zijn de voorwaarden om van deze thuistocht een succes te maken? ‘Dit is een ongelooflijk moment en we moeten de situatie niet mooier presenteren dan hij is. Maar het biedt ook kansen om een nieuwe blik te werpen op onze levens en onze verhoudingen tot elkaar. We kunnen mensen opbellen waarmee we al enige tijd minder contact hebben. We praten via het raam met onze buren en klappen voor het zorgpersoneel. Zulke kleine dingen laten zien hoe belangrijk interpersoonlijk contact is.’

In april verscheen bij uitgeverij Lannoo het boek 'De thuistocht', waarin De Fooz schrijft over zijn tocht door Brussel.