Hoe gaat het met u? Deze vraag stelde onderzoeker Anne Boer en collega's aan 101 mensen in 8 verschillende wijken in Den Haag. In deze podcast vertelt ze ons wat ze daarvan heeft geleerd.

--Download de podcast hier--

De gemeente Den Haag wil - net als in heel veel andere gemeenten - graag weten, hoe bewoners van al die (verschillende) Haagse buurten nu eigenlijk denken over hun wijk. En wat ze nu eigenlijk vinden van hun gemeentebestuur. Voelt de 'gemiddelde' Hagenaar zich wel gehoord? Dat lijkt wellicht ingewikkeld, maar dat hoeft het in de praktijk niet te zijn: onderzoekers Hans Moors, Tom van Dijk, Özkan Larcin en Anne Boer wandelden in acht buurten rond en stelden Hagenaars één vraag: 'hoe gaat het met u?' Genoeg om 101 gesprekken te voeren. Soms van een enkele minuut. Maar heel veel vaker lange gesprekken.

Tijdens al deze gesprekken kwamen perspectieven naar voren. Irritaties. Voornamelijk over zwervend afval, over kleine en grote diefstallen. En over gevoelens van onveiligheid. Maar uiteindelijk ging het vaak juist over verlangens: naar meer ‘verbinding’ onderling, bijvoorbeeld. Verlangens naar meer onderlinge, menselijke warmte. En ook naar meer direct contact met 'de gemeente.' Naar de professionals, die zich met de stad bezig houden. Bewoners hoopten op een toegankelijke, bereikbare gemeente. Alleen goed beleid formuleren en dat uitvoeren, is (misschien) niet meer genoeg. Meer behoefte is er om 'gewoon' naar elkaar te luisteren. Om net even wat vaker antwoord te mogen geven op die - op het eerste oog zo eenvoudige - vraag: 'hoe gaat het vandaag met u?'

Twee momenten, die de onderzoekers bijbleven:


1. Mijn buren zijn schatjes

Ik sprak met een moeder en haar dochter. Over buitenlanders zeiden ze: ‘Ze vreten alles op, ze krijgen voorrang op alles, ze komen hier en krijgen meteen een huis toegewezen. En wij moeten jarenlang wachten. Wij worden gekort, we krijgen niks. Terwijl wij ons hele leven keihard moesten werken. We hebben nergens recht meer op. Ik ben aangewezen op de voedselbank en ik zie buitenlanders rondlopen met tassenvol. Waar doen ze dat van? Het is niet eerlijk verdeeld. Buitenlanders zijn ook niet aardig, ze maken geen praatje, niemand zegt gedag. Alleen Nederlanders groeten elkaar.’

Iets verder in het gesprek vertelt de moeder over de (voornamelijk buitenlandse) bewoners van haar flat: ‘dat zijn echt schatjes, die ga ik missen als ik ga verhuizen. De mensen zijn erg behulpzaam’. 

2. Waar is de gemeente zelf dan?

Op de laatste dag van de straatgesprekken sprak ik een man aan die voor zijn portiek iets aan het eten was, introduceerde mijzelf en vroeg hem of ik een aantal vragen mocht stellen. Dat mocht. Een vriendelijk gesprek volgde. Met als clou: 'Het is eigenlijk toch raar dat jij als onderzoeker van een bureau op pad wordt gestuurd om met mensen te praten. Waar is de gemeente zelf? Ik wil juist de ambtenaren uit het stadhuis spreken.’

 

Onderzoeksrapport

Bekijk hier het volledige onderzoeksrapport.

Gemaakt door
Foto van Ton Baetens. Ton is een witte man met golvend kort zwart haar, donkere ogen en een donker baardje. Hij draagt een zwarte bril en heeft verder een wit overhemd aan en een donkergrijze colbert.

Ton Baetens

historicus & bestuurskundige - tegendraads - partner EMMA
Ruimte en Wonen