Eigen kracht, samenkracht en ‘gemeentekracht’!
De gemeentelijke decentralisaties zijn inmiddels alweer een jaar een feit. Helaas moeten we constateren dat de beoogde verandering – de transformatie – nog in de kinderschoenen staat. Gemeenten spelen het nog steeds niet klaar om afstand te doen van hun oude vertrouwde werkwijzen. Het lukt hen niet om de beoogde strategische rol van opdrachtgever op te pakken.
Waar iedereen de mond vol heeft van eigen kracht en samenkracht, ontbreekt het gemeenten volledig aan ‘gemeentekracht’. Maar daar zijn de decentralisaties wel op gestoeld. Het stelsel moest op de kop omdat het goedkoper, anders en duurzamer moest. De hulp moest dichter bij huis; herkenbaar voor burgers. Juist hier zou de kracht liggen van gemeenten. Zij kennen het lokale speelveld als geen ander. Gemeenten kennen hun inwoners, kunnen op lokaal niveau verbindingen aangaan en een samenhangende aanpak realiseren. Althans, in theorie want ook nu blijkt papier weer eens zeer geduldig te zijn.
Maar wat dan? In het artikel beschrijven Hans Moors en ik wat er nodig is om ervoor te zorgen dat gemeenten wel krachtig regie voeren over het sociaal domein. Dit zijn geen pasklare antwoorden. Die zijn niet voorhanden en ook niet wenselijk omdat keuzes geënt moeten zijn op de lokale situatie. Met copy paste gaat het niet lukken. Dat laat de praktijk van nu wel zien.
Download hier het artikel Benutten gemeenten burgerkracht wel optimaal?
