De auteurs, onder wie ikzelf, waren aanwezig om inspiratie op te doen voor een boek rond dit thema. Deze verschijnen rond de week van de Eenzaamheid (22 september t/m 1 oktober 2016) van de nationale coalitie ErBij. Voor de boeken interviewen we jong en oud over hun gevoel van eenzaamheid. Een boek dus met heel diverse, persoonlijke verhalen over emotionele en sociale vormen van eenzaamheid. Maar ook een met een duidelijk doel: aandacht vragen voor dit steeds groter worden probleem in onze samenleving, dat letterlijk iedereen kan overkomen. 

Maatschappelijke trends

Iedereen voelt zich weleens eenzaam of verlaten: gevoelens van verdriet, leegte, angst of het niet verbonden voelen met de wereld of andere mensen. Maatschappelijke trends versterken dat gevoel. Door de vergrijzing, ontkerkelijking en verdere individualisering dreigt de komende jaren het aantal eenzame ouderen alleen maar toe te nemen. Ook steeds meer jongeren voelen zich eenzaam. De meesten groeien daar overheen of leren zichzelf er beter door kennen. Eenzaamheid of je eenzaam voelen kan zoals gezegd tijdelijk zijn. Maar als er niets aan wordt gedaan, kan het gevoel van ‘er niet bij horen’ uiteindelijk ook tot psychische klachten of andere gezondheidsproblemen leiden.

Vrijwilligerswerk

‘Eenzaamheid is een groot onderschat probleem, want eenzaamheid gaat nooit weg’, zei wethouder Ankie van Tatenhove in haar openingspeech tijdens de lunch in Lansingerland. Ze kreeg daarbij bijval van enkele aanwezigen in het publiek. ‘Maar daar kun je ook zelf wat aan doen’, meende een ouder echtpaar dat ik later tijdens de lunch sprak. ‘Kom uit je isolement. Zoek een hobby, ga naar bijeenkomsten zoals dit. Zo doen wij het ook.’ Een vrouw van begin vijftig zei ervan overtuigd te zijn dat je toch vooral zelf moet werken om eenzaamheid te voorkomen. ‘Ik heb heel veel ziekte en ellende in mijn leven meegemaakt, maar weiger bij de pakken neer te zitten. Door vrijwilligerswerk in ons buurtcentrum te doen, ontmoet ik weer andere mensen en dat geeft mij nieuwe energie.’

Sociaal Isolement

Mobiliteit speelt echter ook een rol. Wie bijvoorbeeld niet goed ter been is, is voor dit soort initiatieven afhankelijk van mensen die willen rijden. Als je netwerk groot genoeg is, of als je nog een partner hebt die kan rijden, is dat geen probleem. Maar als familie, vrienden en kennissen overlijden of verhuizen, komen veel zelfstandig wonende ouderen alsnog in een sociaal isolement terecht. Zijn die mensen al voldoende in beeld bij de hulpverlening? Of vallen ze wat dat betreft tussen wal en schip? In Rotterdam zijn om die reden in zes wijken huisbezoeken gestart onder 1200 ouderen van 75 jaar en ouder. De huisbezoeken zijn onderdeel van het project Voor mekaar, waarmee Rotterdam de eenzaamheid in de stad wil aanpakken. Het is de bedoeling dat uiteindelijk alle 40.000 inwoners in die leeftijdscategorie een bezoek krijgen.

Meer informatie

Meer weten? Kijk op de website van De Nieuwe Praktijk, waarvoor EMMA de verhalen schrijft. Op deze website leest u ook meer over de langste lunchtafel tegen eenzaamheid.